ننگتان باد که روی شاهان قاجار هم سفید کردید.

چه بنویسم؟
از دیروز مغزم قفل شده است. من که کلامی برای بیان درد خودم ندارم چگونه میتوانم بیانگر درد مادران عزاداری باشم که منتظر "رافت اسلامی" دادگاههای بلخ " جمهوری اسلامی بوده اند که به ناگاه از بوقهای تبلیغات حکومت ظلم و جور خبر دهشت انگیز به دار آویختن فرزندانشان را شنیده اند.
فرزاد, علی, فرهاد و مهدی چه فرقی با نیمای من دارند و شیرین چه تفاوتی با زیبا.؟
دلم پر درد است از این آدمکشان, از صدر تا ذیل.
ننگتان باد که هنری جز کشتن بیگناهان ندارید.
و یادتان نرود شعار روزهای انقلاب را:
با کفر می شود حکومت کرد اما نه با ظلم.