بحث سیاسی در ایران امروز

نوشته‌ی: یان ارل، خبرنگار روزنامه‌ی یوتوبوری پستن، سوئد بازگردان: محمد افراسیابی در تاکسی‌ئی که مرا از فرودگاه بسوی مرکز شهر تهران می‌برد، دوست راننده چهره‌اش را بسوی من می‌چرخاند و می‌پرسد: شما خبرنگار هستید؟ بی فایده است که از مردم چیزی راجع به سیاست سوال کنید. کسی را جرئت پاسخ‌گوئی شما نیست. اولین باری که تهران را دیدم سال ۲۰۰۱ بود. در آن زمان دریافتم که چقدر ایرانیان علاقه‌مند به مسائل سیاسی هستند. در مقابل سوال ساده‌ئی که مطرح می‌کردم، طرف مقابل حد اقل تفسیر سیاسی پنج دقیقه‌ئی تحویلم می‌داد. اما این‌بار، سپتامبر ۲۰۰۶ همه چیز متفاوت بود. در برابر پرسش‌های من که مربوط به اوضاع سیاسی داخلی ایران بود، من با دو جواب کوتاه مواجه می‌شدم. " در این مورد چیزی نمی‌دانم" یا " من به سیاست علاقه‌ئی ندارم". واضح است که سقف تحمل رژیم بسیار تنزل یافته است. در سایه‌ی مناقشات اتمی، رژیم ملایان پیچ‌های فشار را سفت‌تر کرده‌اند. چند نمونه: بر اساس داده‌های سازمان بین‌المللی عفو و بخشوده‌گی، ایران در سال ۲۰۰۵ تنها کشوری است که به اعدام افراد نا بالغ، به عبارت دیگر، انسان‌های زیر ۱۸ سال، مبادرت ورزیده است. یکی از این به دار آویخته‌گان دختری بود ۱۶ ساله، متهم به هم‌خوابه‌گی غیرقانونی در چهار مورد. کسی که چندین بار توسط مرد ۵۱ ساله‌ئی مورد تجاوز به عنف قرار گرفته بود. مقامات در ابتدا کوشش به مخفی نگاه‌داشتن سن واقعی این دختر نموده و او را به هنگام سپردن به چوبه‌دار، ۲۲ ساله معرفی کردند. مرد متجاوز به عنف به ۱۰۰ ضربه‌ی شلاق محکوم گردید. پس از این قضیه سازمان بین‌المللی عفو و بخشوده‌گی حد اقل ده مورد دیگر از اعدام‌های افراد زیر ۱۸ سال را ثبت کرده است. از آن میان پسر ۱۴ ساله‌ئی است که بدلیل نداشتن تحمل ضربات شلاق" به دلیل روزه‌خواری آشکار در ماه رمضان"، جان خویش را از دست داد. بهره‌گیری از تفرق غرب در آغاز سپتامبر رئیس جمهور محمود احمدی‌نژاد، پاکسازی دانشگاه‌ها را از اساتید آزادی‌خواه و سکولار تشویق نمود. احمدی‌نژاد آنان را به "ستون پنجم استعمار" تشبیه کرد و اظهار داشت که جریان پاکسازی آنان آغاز شده است. علاوه براین، و بر اساس اخبار منتشره در روزنامه‌ی انگلیسی گاردین، تعدادی از فعالین دانشجوئی روانه‌ی زندان شده‌اند. روزنامه‌ی تایمز در ماه اوت، خبر داد که ۴۰۰ خانواده‌ی کرد ساکن در بخش شمال غربی ایران، مجبور به ترک خانه‌‌و کاشانه‌ی خویش شده اند. بر اساس منابع خبری روزنامه‌ی مذکور، مقامات نظامی ایران و ترکیه برای بدور داشتن چریک‌های مبارز کرد از مناطق مرزی، با هم همکاری می‌کنند. چهار روزنامه‌ی اصلاح‌طلب از آغاز ماه سپتامبر تعطیل شده‌اند. از میان آنان روزنامه‌ی شرق است پس از انتشار کاریکاتوری که گفته می‌شود دولت را تحقیر نموده بود.* در ماه اوت مقامات دولتی برای باز داری مردم از دسترسی به کانال‌ها تلویزیونی نامطلوب خارجی، مبارزه‌ی جدیدی را آغاز کرد. دارنده‌گان آنتن‌های ماهواره‌ئی در خطر پرداخت جریمه‌های کلانی قرار گرفتند. علی‌رغم همه‌ی این‌ها، ایرانیان آنتن‌های تلویزیون‌های ماهواره‌ئی خویش را حفظ نموده ولی با ساختن پوشش‌هائی آن‌ها را از نظر ماموران انتظامی مخفی نگاه‌ می‌دارند. سازمان ناظر بر حقوق مردمی، Human rights watch در ماه اوت اعلام کرد که تعقیب منتقدین حکومتی تشدید شده است. این سازمان در دخالت نیروهای بسیجی را در بدتر شدن شرایط سیاسی دگراندیشان، زنان، هم‌جنس‌گرایان و اقلیت‌های قومی، تاکید نموده و آنان را مسئول مستقیم این مسئله معرفی می‌کند. دادگاه‌های ایرانی غالبن بجای استناد به مواد قانونی مصوب مجلس شورای اسلامی در احکام صادره‌ی خود به مقرارات فقهی استناد کرده که نهایت منجر به بیشتر شدن صدور احکام اعدام می‌شود. این موضوع موجبات اجباری سکوت منتقدان دولتی و وکلای دادگستری را سبب گردیده‌است. رژیم حاکم بر ایران با استفاده از تضاد موجود در قدرت‌سالاران غربی در مورد انرژی اتمی، موفق به ایجاد فضائی کرده‌اند که در آن انتقاد علیه سیستم حاکم به عدم همراهی با رژیم و ضد مسلمان بودن تفسیر می‌شود. امروز رئیس جمهور جز از انرژی اتمی از چیز دیگری سخن نمی‌گوید. و بیشتر این گفته‌ها را در برابر کسانی ایراد می‌کند که به هیچ‌وجه اطلاع کافی از موضوع ندارند.

در همین زمینه